Kancelaria podjęła się pomocy prawnej przedsiębiorcy, którego autorski film nagrany dronem został bez jego zgody i wiedzy opublikowany w reportażu…
Obrona przed odszkodowaniem za potrącenie kierującego hulajnogą elektryczną przez rowerzystę
Z ramienia kancelarii, reprezentowałem w postępowaniu karnym rowerzystę, który przez nieuwagę potrącił osobę kierującą hulajnogą elektryczną. W wyniku nieszczęśliwego wypadku kierująca hulajnogą doznała dotkliwego uszczerbku na zdrowiu i wystąpiła o odszkodowanie i zadośćuczynienie za zdarzenie. Mój klient stanął z kolei przed ryzykiem skazania i kary za spowodowanie poważnego wypadku.
Newsletter
Jakie są konsekwencje potrącenia kierującego hulajnogą przez rowerzystę?
Klient zgłosił się do kancelarii na etapie negocjacji odszkodowania i zadośćuczynienia z poszkodowaną w wypadku. Choć klient nie ukrywał faktu, że jest sprawcą nieszczęśliwego wypadku, to jego wątpliwość wzbudzały coraz to wyższe żądania poszkodowanej względem niego.
Jednocześnie na klienta wywierana była presja, aby jak najszybciej podpisać niekorzystną dla niego ugodę, a środkiem nacisku była groźba skierowania sprawy na drogę sądową i dochodzenia znacznie wyższej kwoty.
W sumie chodziło o kwotę ponad 50.000 zł łącznie tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia. Inaczej jak to jest standardowo w przypadku kierujących pojazdami, tutaj klient nie miał ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, które nie jest obowiązkowe dla rowerzystów. Z tego powodu zapłata tak dużej kwoty była niemożliwa, a także wydawała się znacznie wygórowana.
Jak wygląda proces karny przeciwko sprawcy wypadku z udziałem roweru i hulajnogi?
Względem sprawcy zostało wszczęte dochodzenie prowadzone przez policję pod nadzorem prokuratora. W ramach czynności dochodzenia m. in. przesłuchano świadków, przeprowadzono oględziny miejsca wypadku, roweru i hulajnogi oraz wydano opinię biegłego lekarza sądowego z zakresu chirurgii.
W sprawach związanych z wypadkami komunikacyjnymi, opinia biegłego jest kluczowa dla kwalifikacji prawnokarnej sprawcy z art. 177 Kodeksu karnego (KK). W tej sprawie biegły lekarz stwierdził, że obrażenia w wyniku wypadku w postaci:
- złamania odcinka dalszego kości promieniowej,
- złamania żebra,
skutkowały naruszeniem czynności ciała na okres powyżej 7 dni i wyczerpały obrażenia opisane w art. 157 § 1 KK.
Taki też zakres obrażeń był podstawą przedstawienia mojemu klientowi zarzutu o nieumyślne spowodowanie wypadku w ruchu lądowym na podstawie art. 177 § 1 KK.
art. 177 § 1 KK. Kto, naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
art. 157 § 1 KK. Kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, inny niż określony w art. 156 § 1, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Nie tylko uniewinnienie – czyli jak ograniczyć straty dla oskarżonego?
W wielu sprawach karnych pomoc obrońcy nie powinna prowadzić do żądania uniewinnienia, jeśli materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje przeciwko oskarżonemu. Tak też było w tej sytuacji.
Dodatkowo klient był cudzoziemcem i każda sprawa karna w takim przypadku może nieść ryzyko związane z legalnym pobytem na terytorium RP.
Strategia procesowa w sprawie sprowadzała się zatem do uzyskania jak najłagodniejszego wymiaru kary i ograniczenia wysokości odszkodowania i zadośćuczynienia, ponieważ wina mojego klienta nie budziła wątpliwości i brak było możliwości jego obrony. W optymistycznym scenariuszu mój klient mógł liczyć na warunkowe umorzenie postępowania karnego.
Jako obrońca byłem doradzałem klientowi na bieżąco, już na etapie dochodzenia w zakresie:
- przyznania się do winy spowodowania wypadku po przedstawieniu zarzutów,
- kierowania przeprosin do pokrzywdzonej,
- niewyrażenia zgody na zapłatę odszkodowania i zadośćuczynienia przed przedstawieniem szczegółowego zestawienia kosztów leczenia i potwierdzenia winy przed sądem karnym.
Działając przez obrońcę oraz znając strategię procesową, możliwości i ryzyka procesu karnego, klient zyskał pewność siebie i spokój ducha, które pozwoliły mu spokojnie funkcjonować w pracy i w życiu prywatnym.
Strategia procesowa w sprawie sprowadzała się zatem do ustalenia jak najłagodniejszego wymiaru kary i ograniczenia wysokości odszkodowania i zadośćuczynienia.
Warunkowe umorzenie postępowania korzystne dla oskarżonego i pokrzywdzonego
Jak wspomniałem, warunkowe umorzenie postępowania karnego było w tym przypadku rekomendowanym rozwiązaniem.
Na korzyść klienta przemawiał fakt, że nie był wcześniej karany, a jego zachowanie, praca, życie rodzinne, dawały łącznie pozytywne rokowania na przyszłość. Z tego powodu i przyznania się do winy, udało się ustalić z prokuratorem skierowanie wniosku do sądu karnego o warunkowe umorzenie postępowania.
Czym jest warunkowe umorzenie postępowania?
Warunkowe umorzenie postępowania przesądza o winie za zdarzenie. Wiąże się z orzeczeniem okresu próby od roku do lat 3 i obowiązkiem naprawienia szkody, zwykle nawiązką.
Warunki warunkowego umorzenia postępowania zależą od wniosku prokuratora. Prokurator, jeśli przychyli się do warunkowego umorzenia postępowania składa do sądu wniosek o warunkowe umorzenie postępowania. Wniosek prokuratora jest następnie oceniany przez sąd i zwykle akceptowany. Orzeczenie warunkowego umorzenia postępowania następuje wyrokiem po przeprowadzeniu rozprawy.
Przeprowadzenie rozprawy daje jednak możliwość podniesienia pewnych kwestii przez strony w postępowaniu przed sądem. Tak też było w tej sytuacji, albowiem pokrzywdzona zdecydowała się działać w sprawie przez pełnomocnika i agresywnie dochodzić zapłaty odszkodowania i zadośćuczynienia w maksymalnej wysokości od mojego klienta.
art. 177 § 1 KK. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.
Warunkowe umorzenie postępowania – rola sądu i mediatora dla ustalenia ugody
Ładunek emocjonalny związany w sprawach z wypadkiem komunikacyjnych jest wysoki i należy go brać pod uwagę szykując scenariusze rozwoju sytuacji na rozprawie. Jednocześnie należy wiedzieć, gdzie w istocie leży interes pokrzywdzonej. W tej sprawie, jak w wielu innych, chodziło o pieniądze.
Pełnomocnik reprezentujący pokrzywdzoną zdołał przekonać sąd do uzależnienia uwzględnienia wniosku prokuratora o warunkowe umorzenie postępowania od osiągnięcia porozumienia co do zapłaty zadośćuczynienia i odszkodowania na rzecz pokrzywdzonej.
Warto wiedzieć, że ładunek emocjonalny może znacznie utrudniać osiągnięcie takiego porozumienia. Z tego powodu zawnioskowałem o przeprowadzenie mediacji, co okazało się rozwiązaniem, które umożliwiło sprawne osiągnięcie porozumienia.
Mediacja w sprawach karnych jest bezpłatna, a jej koszt pokrywa Skarb Państwa.
Mediacja karna w sprawie odszkodowania i zadośćuczynienia za wypadek komunikacyjny
W mediacji oprócz stron i ich pełnomocników uczestniczyli dwaj bezstronni mediatorzy. Każda ze stron miała możliwość przedstawienia swojego stanowiska, żądań i oczekiwań.
Dokładnie określenie stanowisk i swobodna wymiana rozmowa prowadzi zbliżenia stanowisk i możliwości negocjacji najistotniejszych kwestii w sposób odformalizowany, inaczej niż przed sądem.
W imieniu klienta dokładnie zweryfikowałem poszczególne żądania finansowe stron w zakresie:
- odszkodowania – dokładnie sprawdziłem wyceny i podstawy żądania, co doprowadziło do odrzucenia części żądań jako bezpodstawnych lub zawyżonych;
- zadośćuczynienia – przeanalizowałem orzecznictwo i ustaliłem zakres zadośćuczynienia, na które standardowo może liczyć pokrzywdzony w podobnych sprawach.
Warto mieć na uwadze, że mediacja służy czynieniu wzajemnych ustępstw, także kwoty określone w wyrokach sądów czy żądaniach nie powinny być tymi, które faktycznie znajdą się w ugodzie. Temu służyły negocjacje, aby osiągnąć dla klienta najlepsze możliwe warunki.
Po 4 rundach trudnych mediacji osiągnęliśmy porozumienie, które było satysfakcjonujące dla obu stron. Dla mojego klienta oznaczało ono akceptację wniosku prokuratora o warunkowe umorzenie postępowania, a także zapłatę łącznie 27.000 zł tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia zamiast pierwotnie żądanych ponad 50.000 zł.
Ciekawostką było, że przed podpisaniem strona chciała zmienić ugodę na wyczerpującą roszczenia tylko do dnia wyroku, co otwierałoby możliwość dalszego dochodzenia roszczeń od mojego klienta. Na skutek profesjonalnej reprezentacji wniosek ten został stanowczo odrzucony i strony zawarły ostatecznie ugodę o ustalonej treści.
Ugoda stała się podstawą dla sądu do wydania wyroku, w którym ustalono obowiązek próby na okres roku (minimalny dozwolony) oraz zobowiązano mojego klienta do zapłaty 27.000 zł tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonej.
Sprawa zakończona.