Do Kancelarii zgłosili się klienci, którzy otrzymali decyzję o ustaleniu odpłatności za pobyt bliskiej im osoby w Domu Pomocy Społecznej…
Transgraniczna umowa agencyjna
Kancelaria doradzała w sprawie unormowania precedensowej współpracy pomiędzy zagraniczną korporacją z siedzibą na terenie Unii Europejskiej a przedsiębiorcą z polski. Współpraca w założeniu miała polegać na umocowaniu przedstawiciela do zawierania umów z podmiotami trzecimi w imieniu i na rzecz zagranicznego przedsiębiorcy, pozostawiając jednocześnie dużą swobodę prowadzenia działalności gospodarczej i decyzyjności w rękach przedsiębiorcy. Efektem było przygotowanie kompleksowej umowy agencyjnej z elementami transgranicznymi w wersji polsko-angielskiej.
Umowa agencyjna czy przedstawicielstwo?
Kluczowym elementem w dopasowaniu rodzaju umowy był model współpracy przedsiębiorców. Choć współpraca przybierała pewne cechy przedstawicielstwa, to dominującym jej elementem miało być działanie na rzecz przedsiębiorcy zagranicznego.
Rolą rodzimego przedsiębiorcy miało być bowiem zawieranie kontraktów handlowych z podmiotami trzecimi na zlecenie przedsiębiorcy zagranicznego. Realizacja zawartych umów miała być realizowana przez przedsiębiorcę zagranicznego, ale wiele działań posprzedażowych, marketingowych i związanych ze skalowaniem działalności przyjmował na siebie agent. Warto w tym miejscu wskazać, że w umowie przedstawicielstwa to przedstawiciel docelowo zawiera umowy na rachunek własny, stąd umowa ta nie przystawała do realiów zlecenia.
art. 758 Kodeksu cywilnego
§ 1. Przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.
§ 2. Do zawierania umów w imieniu dającego zlecenie oraz do odbierania dla niego oświadczeń agent jest uprawniony tylko wtedy, gdy ma do tego umocowanie.
Umowa agencyjna transgraniczna, czyli jaka?
W związku z faktem, że siedziba jednej ze stron jest poza Polską, w umowie konieczne było zawarcie klauzul transgranicznych, m. in. klauzuli jurysdykcyjnej, wyboru języka i prawa właściwego. Kwestie te były przedmiotem negocjacji stron umowy.
W szczególności ważne były także regulacje sposobu wynagrodzenia, waluty i jej przelicznika, a także klauzule poufności i zachowania tajemnicy przedsiębiorstwa, obwarowane karami umownymi. Przedsiębiorca zagraniczny udostępniał bowiem know-how przedsiębiorcy z innego kraju i wymagał w tym zakresie odpowiedniego poziomu zabezpieczenia umownego. Agentowi udzielono także pełnomocnictwa do świadczenia usług agencyjnych na rzecz przedsiębiorcy zagranicznego.
Niemniej ważne były elementy związane ze stałą współpracą, w szczególności sposób dokonywania bieżących i wiążących ustaleń, a także warunki premiowania agenta (tzw. targety). W ten sposób umowa przyjęła charakter mieszany, z przeważającymi elementami umowy agencyjnej.